"شيء صغير من دواعي سروري أن اشاركه معكم..شيء صغير لكن يوضح كل شيء حول المرشحين لانتخابات رئاسة مدينتنا:
في يوم الانتخابات، تطوعت لمساعدة حركة هتعورروت [الصحوة] عن طريق اعطاء معلومات للناس خارج مركز الاقتراع.
مثل بقية النشطاء، وقفت خارج جدار صندوق الاقتراع مع نشطاء موشيه ليون وزئيف إلكن.
بينما كنت أنا والناشط الآخر من هتعورروت [الصحوة] الذين كان معي نتوجه بسرعة نحو كل مواطن جاء للتصويت، كان الناشطون النعسى لليون وإلكين في الغالب يتحدثون فيما بينهم ولم يبدوا متحمسين لتنفيذ الهدف الذي كانوا هناك من أجله. بدا بعضهم كما لو كان ينتظر نهاية ورديته (وقد حدث ذلك في الصباح!)، بدا الأمر غريباً بالنسبة لي، لكن تلك لم تكن النقطة الأساسية.
في مرحلة ما، اقترب مني نشطاء (إلكين وليون) وسألوني:
"قل ، هل أنتم حقاً متطوعون أم أنكم تحصلون على المال؟"
أجبنا أننا متطوعون 100 ٪ من منطلق أيديولوجي.
عندها عبر وجههم عن كل شيء. وصُدموا من حقيقة أننا أشكرا متطوعون (وعلى نقيضهم لا نحصل على المال) على حساب وقتنا الشخصي من أجل شيء صغير وهامشي مثل … أيديولوجية أو القلق على مستقبل مدينتنا.
بعد ذلك أعترف أحدهما (لن أذكر من قبل أي مرشح لكي لا أوذي الموظف) من تلقاء نفسه انه سينتخب عوفر بيركوفيتش لأنه يعتقد انه هو المرشح الأكثر جدارة (على الرغم من أن قميصه يحمل شعار مرشح آخر).
في هذه الأيام، لا يزال عوفر بيركوفيتش يتنقل منهَكًا من تجمع مع الناخبين الى آخر، يتجول بالأحياء وفي أرجاء المدينة، يستمع الينا وموجود بيننا-المقدسيون. لأنه حقا … منّا.
وفي الوقت نفسه، البعيد عنا، موشيه ليون (الذي لم يتلق حتى مقعد واحد في المجلس بفضل ذاته من المواطنين …) يلتقى باستمرار مع رجال أعمال وسياسيين ويحاول إتمام الصفقات مع مقاولي الأصوات مقابل جبال من الوعود"

– منشور من مجموعة انتخابات بلدية القدس 2018

#انتخابات_البلدية #ليون #بركوفيتش #هتعورروت

משהו קטן שאשמח לשתף אתכם בו.. קטן אבל אומר הכל לגבי המתמודדים בבחירות על ראשות העיר שלנו:
ביום הבחירות, התנדבתי לסייע לתנועת התעוררות עבור הסברה שמחוץ לקלפי.
כמו שאר הפעילים, עמדתי מחוץ לגדר הקלפי ביחד עם הפעילים של משה ליאון ושל זאב אלקין.
בזמן שאני והפעיל הנוסף של התעוררות שהיה איתי עטנו על כל תושב שהגיע להצביע, הפעילים המנומנמים של ליאון ואלקין בעיקר שוחחו בינם לבין עצמם ולא היו נראים נלהבים לבצע את המטרה שלשם כך הם נמצאים שם. חלקם נראו ממש כאילו הם מחכים כבר לסוף המשמרת שלהם (וזה קרה בבוקר!).. זה היה נראה לי מאוד מוזר, אבל לא זאת הנקודה העיקרית.
בשלב מסוים, פנו אלי שני הפעילים (של אלקין וליאון) ושאלו אותי:
״תגיד, אתם באמת מתנדבים או שאתם מקבלים תשלום?״
ענינו להם שאנחנו 100% מתנדבים מתוך אידיאולגיה.
הפרצוף שלהם למשמע הדברים אמר הכל. הם היו המומים מהעובדה שאנחנו אשכרה מתנדבים (ולא מקבלים כסף לעומתם) על חשבון הזמן האישי שלנו עבור דבר קטן ושולי כמו… אידיאולגיה או דאגה לעתיד העיר שלנו.
לאחר מכן אחד מהם (לא אציין מטעם איזה מועמד בכדי לא לפגוע בעובד) התוודה על דעת עצמו שהוא מצביע בכלל לעופר ברקוביץ׳ כי הוא חושב שהוא המועמד הראוי ביותר (למרות שעל חולצתו מתנוסס לוגו של מועמד אחר כאמור).
בימים אלה ממש, עופר ברקוביץ ממשיך לכתת רגליו בין חוג בית לחוג בית, מסתובב בשכונות וברחבי העיר , מקשיב לנו ונמצא בינינו, הירושלמים. כי הוא… באמת משלנו.
באותו הזמן, הרחק מאיתנו, משה לאון (זה שלא קיבל אפילו מנדט אחד בזכות עצמו מהתושבים…) נפגש ללא הרף עם עסקנים ופוליטיקאים ומנסה לסגור דילים עם קבלני קולות תמורת הרים של הבטחות

– בחירות עיריית ירושלים 2018
http://bit.ly/2qFOPAo

https://www.facebook.com/198764100710651/posts/313813459205714