" إلى جانب صدمة الاغتصاب في إيلات أجد نفسي أفكر: فقط أنهم هم ليسوا طلابي السابقين، وأطمئن نفسي على الفور، هذا غير ممكن، هؤلاء وحوش، ليس لدي مثلهم، لقد قمت بتعليمهم.

ثم ادرك أن هؤلاء هم في أي حال طلاب سابقون لشخص ما، مثل أولئك الذين جلسوا لمحادثات شخصية مع المعلمة وفي حلقة مع المستشارة، الذين تعلموا في الصف الحادي عشر عن علاقة زوجية صحية وربما أحضروا لهم ورشة عمل 1202،
وسمعوا هناك أنه لم يكن كذلك، حتى أن بعضهم شاركوا وقالت المسؤولة جميل جدًا، وفي شهادة نهاية العام كُتب إلى شخص أنه على الأقل يحترم أصدقائه ومحيطه، وفي حفل التخرج ذرف المعلمون دمعة وفكروا، يا له من شاب مذهل، ومن تخيل أن هناك وحشًا.

وهذا يثير في داخلي خوفًا كبيرًا وحزنًا وعجز."

◀️المصدر: شلوميت رونير
———————–
ملاحظة محرري 0202:
الصورة المُرفقة توضيحية من موقع "Pexels".

#اغتصاب #ايلات #طلاب #شابة #حزن #أسف #وحوش #تعليم #تدريب

יחד עם הזעזוע על האונס באילת אני מוצאת את עצמי חושבת: רק שהם לא תלמידים לשעבר שלי, ומיד מרגיעה את עצמי, זה לא ייתכן, אלו מפלצות, אין לי כאלו, חינכתי אותם.
ואז מבינה שאלו בכל מקרה תלמידים לשעבר של מישהי, כאלו שישבו לשיחות אישיות עם המחנכת ובמעגל עם היועצת, שבשיעורי חינוך בכיתה י"א למדו על זוגיות בריאה ושבי' אולי הביאו להם סדנא של 1202,
והם שמעו שם שלא זה לא, וחלקם אפילו השתתפו והמנחה אמרה יפה מאוד, ובתעודת סוף שנה היה כתוב לאחד שם לפחות שהוא מכבד את חבריו ואת סביבתו, ובטקס הסיום המורים מחו דמעה וחשבו, איזה נער מקסים, ומי העלה על דעתו שיש שם מפלצת.
וזה מעורר בי פחד גדול ועצב וחוסר אונים.

◀️המקור: Shlomit Rauner
‏https://bit.ly/3iZXarA

https://www.facebook.com/198764100710651/posts/677554052831651/