" زلزال في تخصص الشرق الأوسط في الجامعة العبرية.
في العام المقبل ، سوف ينضم 150 طالبًا جديدًا إلى القسم. كل واحد منهم مميز وفريد من نوعه ، ولكن هناك شيء واحد مشترك بينهم: كلهم جنود نظاميون في الاستخبارات.
أريد أن أوضح للحظة لماذا هذا معقد وما هي المشكلة.
من ناحية ، كما قالت مدرستي في اللقب الثاني (قبل أن اترك) ، قالت "ليئات كوزما" في منشوراتها على Facebook ، إن هذا يجعل القسم حاضنة عسكرية.
هؤلاء ليسوا اثنين أو ثلاثة جنود ، ولكن 40 ٪ من جميع الطلاب.
ما المشكلة في ذلك؟
1 . هناك تعارض عميق بين كونك طالب جامعي وكونك جنديًا.
كونك جنديًا يعني أن تكون بيدقًا يأخذ الأوامر. بالطبع بعضهم أذكياء ، وبعضهم موهوبين، لكن في النهاية الجندي هو الذي يأخذ الأوامر. لذلك ، ما يحدث في التدريب الأساسي هو إذلال ومضايقة بشكل أساسي حتى ننسى أننا مستقلون وسنتعلم الرد بطاعة
بمعنى آخر، فإن أفضل جندي ، هو الذي يتفوق في كونه جنديًا ،هو الأكثر انضباطًا. طالب جيد ، من ناحية أخرى ، يجب أن يكون ناقدا.
من الممكن التحدث عما إذا كان من الممكن حقًا اتباع التعليم الناقد، أو أنه من غير المنطقي القول بأن هذا يبدو جيدًا ، ولكن على الرغم من أن الجامعة مؤسسة محافظة لا تحب النقد، والمؤسس الألماني الذي أسس العبرية يعرف ما هي المؤسسة القديمة والبيروقراطية ، ويفكر بشكل مستقل وبطريقة مفتوحة.
بمعنى آخر ، أفضل جندي هو طالب سيء والعكس صحيح.
2. يوجد فلسطينيون في الجامعة العبرية. ليسوا عرباً يحملون الجنسية الإسرائيلية، بل فلسطينيون من القدس الشرقية. في الجامعة بشكل عام ، وفي قسم الشرق الأوسط على وجه الخصوص، هناك لحظات نادرة جدا عندما يجلسون معًا ويدرسون معًا ، يتجادلون كثيرا ،ممكن أن تتعرض للإهانة ويكملون- في الواقع ، ليس ليس في هذا المكان يمكنك قول أشياء فظيعة لبعضنا دون النظر إلى العينين.
لقد تعلمت دورة رائعة مع "هليل كوهين" ، رئيس قسم الشرق الأوسط الحالي ، والذي يسمى "الصهيونية وإسرائيل في عيون الفلسطينيين". نقرأ النصوص العربية عن اليهود والصهيونية التي كتبها فلسطينيون. أحدى الطالبات في الفصل ، إذا كنت أتذكر بشكل صحيح ، كانت من شرق القدس وكانت لديها تعليقات وأفكار ترافقني حتى الآن.
بالنسبة للفلسطينيين ، لا يأتي جندي من الجيش كزميل جيد له في الفصل، لأسباب واضحة. هناك جنود في الفصل ، إنها حقيقة يجب عليهم التعايش معها. لكن نصف الصف بالزي الرسمي شيء آخر.
أعتقد أن هذا المزيج بين الإسرائيليين والفلسطينيين في الفصل الدراسي وحول مسائل تاريخية وسياسة في المكان الذي نعيش فيه بشكل ممتاز. هذا مهم. وكان يجب أن يكون ذلك عاملاً عندما اختارت الجامعة الذهاب إلى مناقصة لأنها قد تغير ماهية القسم.
3. تفتخر الجامعة وقسم الشرق الأوسط بأنهما يقومان بإجراء أبحاث مستقلة وعدم تدريب الأفراد العسكريين. إذا كان 150 طالبًا ينتمون إلى جهاز الاستخبارات في القسم، ستصبح إدارة الشرق الأوسط مدرسة عسكرية.
هنا أيضا يصبح معقد.
لماذا معقد؟
لأنه من نواح كثيرة دعمت الجامعات دائما ولا تزال تدعم النظام والجيش ، ليس فقط هنا ولكن في جميع أنحاء العالم.
دراسات الشرق الأوسط ، أو فيما يبق "الدراسات الشرقية "، جنبًا إلى جنب مع الأنثروبولوجيا "علم الانسان"، هي مجالات بحثية أنشئت في إنجلترا ومن ثم في أماكن أخرى في أوروبا لتعلمّ كيفية التحكم في الأشخاص الذين قمنا باحتلالهم. حتى يومنا هذا ، كما هو الحال في إسرائيل ، يتم تمويل إدارات الشرق الأوسط من قبل الوكالات الحكومية ذات المصالح الواضحة.
كما تتلقى الجامعات الأكثر شهرة في الولايات المتحدة وإنجلترا التمويل والطلاب من الجيش. الأمور أقل حساسية هناك. لكن في بصورة مخزية، يمكن للطالب الحصول على منحة بحثية حكومية لدراسة صورة الخصيتين في عيون المخصيين في أوائل القرن العشرين في إيران.
تمول وزارة الدفاع الأمريكية لمثل هذه الدراسات البحثية لأنها تدرك أن أولئك الذين يدرسون مع أستاذ قادر على فهم هذه الأشياء سيصبحون فيما بعد وكلاء أو صناع سياسة ناجحين.
هنا ، في إسرائيل ، الوضع أكثر وضوحًا. يُنظر إلى الشرق الأوسط كنقطة انطلاق للاعمال الأمنية، وكل من ينهي دراسته به يصبح "مستشرقًا" ليس لي فكرة ماذا يعني. رجل يفهم العرب؟

بمعنى آخر ، حتى بدون 150 طالبًا آخر ، تقوم الجامعة بتدريب الأشخاص الذين خدموا ويخدمون في وزارة الدفاع ولا يتعلمون من أجل التعلم بنفسه ولكن من أجل المعرفة العملية.
الجانب الآخر من التعقيد هو أن هناك صراعاً داخل الأكاديمية حول وضع إدارات الشرق الأوسط في إسرائيل.
تعتقد "ليئات كوزما و هيلل كوهن" وغيرهم من المعلمين الرائعين الذين درست عندهم أنه كلما علمنا أكثر عن بعضنا البعض ، كلما درسنا التاريخ المشترك معًا ، كلما تعلمنا أكثر من حالات أخرى في العالم ، كلما كانت معرفتنا أفضل. من الممكن الخروج من الوضع الرديء الذي نعيش فيه فيما يتعلق بالشرق الأوسط.
لديّ صديق يميني جدّا، ودروس ليئات هي أكثر ما يحبه على الرغم من أنها كانت "يسارية" لأن هناك جوًا يحترم الصدق والآراء المحترمة.
قضيت عامين في قسم الشرق الأوسط في الجامعة العبرية. لقد مررت بلحظات من الإحباط ولكن أيضًا ليس قليلاً من لحظات تعليم كثيرة شكلتني ، وكان ذلك بسبب الأجواء التي يعلم فيها المعلمون مثل هيليل وليات ، حيث يمكنك أن تقول رأيك.
لا أعتقد أنك تستطيع أن تتعلم هكذا عندما يكون نصف الطلاب من الجنود"

◀المصدر: "نتان اودهيمر"

————————
ملاحظة محرري 0202:
-المنشور الاصلي بدون صورة، والصورة توضيحية ومأخوذة من موقع Unsplash

#جنود #الجامعة_العبرية #معارضة #طلاب #الشرق_الاوسط #معلمين
רעידת אדמה בחוג למזרח תיכון באוניברסיטה העברית.
משנה הבאה, ככל הנראה, יצטרפו לחוג 150 תלמידים חדשים. כל אחד מהם יחיד ומיוחד אבל דבר אחד משותף: כולם חיילים בסדיר בחיל המודיעין.
אני רוצה להסביר רגע למה זה מורכב ולמה זה בעייתי.
מצד אחד, כמו שהמורה שלי בתואר השני (לפני שנשרתי) ליאת קוזמא אמרה בפוסטים שלה בפייסבוק זה הופך את התואר למדגרה צבאית.
אלו לא שניים שלושה חיילים, אלא 40% מסך התלמידים.
מה הבעיה עם זה?
1 . יש ניגוד עמוק בין להיות תלמיד באוניברסיטה לבין להיות חייל.
המשמעות של להיות חייל היא להיות פיון שמקבל פקודות. כמובן, יש פיונים אינטילגנטים יותר ופחות, מוכשרים יותר ופחות, אבל בסופו של עניין חייל הוא מי שמקבל פקודות. לכן, מה שקורה בטירונות זה בעיקר השפלות וטרטורים כדי שנשכח שאנחנו עצמאיים ונלמד להגיב להוראות בצייתנות.
במובן מסוים, החייל הכי טוב, זה שהכי מצטיין בלהיות חייל, הוא זה שהכי ממושמע. סטודנט טוב, לעומת זאת, אמור להיות ביקורתי.
אפשר לדבר על האם באמת אפשר לחנך לביקורתיות, או שזה קשקוש שאומרים כי זה נשמע טוב, אבל למרות שהאוניברסיטה היא מוסד שמרני שלא אוהב ביקורת, ואלוהי הגרמנים שהקימו את העברית יודע איזה מוסד מיושן ובירוקרטי זה, ועם כל זאת, סטודנט טוב, באידאל, קורא וחושב באופן עצמאי ובצורה פתוחה.
במילים אחרות, החייל הכי טוב הוא סטודנט גרוע ולהפך.
2 .יש מלא פלסטינים באוניברסיטה העברית. לא ערבים עם אזרחות ישראלית, אלא פלסטינים ממזרח ירושלים. באוניברסיטה בכלל, ובמחלקה למזרח תיכון בפרט, יש רגעים נדירים ברמות כשיושבים ביחד ולומדים כולם יחד, רבים, מתווכחים, נעלבים ומשלימים — במציאות, לא פה כשאפשר להגיד דברים איומים אחד לשני בלי להסתכל בעיניים.
למדתי קורס מרתק עם הלל כהן, ראש החוג למזרח תיכון בהווה, שנקרא ״ציונות וישראל בעיני הפלסטינים״. קראנו טקסטים בערבית על יהודים וציונות שכתבו פלסטינים. אחת התלמידות בכיתה, אם אני זוכר נכון, היתה ממזרח ירושלים והיו לה הערות ורעיונות שמלווים אותי עד עכשיו
בעבור פלסטינים חייל צה״ל לא בהכרח בא בטוב בתור חבר לכיתה, מסיבות ברורות. יש חיילים בשיעורים, זו עובדה שהם צריכים לחיות איתה. אבל חצי כיתה במדים זה דבר אחר.
אני חושב שהערבוב הזה בין ישראלים לפלסטינים בכיתה וסביב שאלות של היסטוריה ופוליטיקה של המקום בו אנחנו חיים זה מצוין. זה חשוב. וזה היה צריך להיות פקטור כשהאונ׳ בחרו לגשת למכרז של משרד הבטחון כי זה משנה את זהות החוג.
3.האונ׳ והמחלקה למזרח תיכון מתהדרים בכך שהם עושים מחקר עצמאי ולא מכשירים אנשי צבא. אם 150 תלמידים הם מחיל המודיעין המחלקה למזרח תיכון תהפוך לבית ספר צבאי.
כאן זה גם נהיה מורכב.
למה מורכב?
כי במובנים רבים האוניברסיטאות תמיד תמכו ועדיין תומכות במשטר ובצבא, לא רק פה אלא בכל העולם.
לימודי מזרח תיכון או בגלגול הקודם ״לימודים אוריינטלים״, יחד עם אנתרופולוגיה, הם תחומי מחקר שהוקמו באנגליה ואחר כך במוקמות אחרים באירופה כדי ללמוד איך לשלוט באנשים שכבשנו. עד היום, כמו בישראל, מחלקות למזרח תיכון ממומנות על ידי גופים ממשלתיים עם אינטרסים ברורים.
גם האונ׳ הכי יוקרתיות בארה״ב ואנגליה, מקבלות מימון ותלמידים מהצבא. העניינים שם פחות רגישים. אבל בקטע הזוי סטודנט יכול לקבל מענק מחקר ממשלתית כדי לחקור את דימוי האשכים בעיני סרסים בתחילת המאה ה-20 באירן.
משרד ההגנה האמריקאי ממן עבודות מחקר כל כך נישתיות כי הוא מבין שמי שלומד אצל פרופסור שמסוגל להבין את הדברים האלו יהפוך אחר כך לסוכן או קובע מדיניות מוצלח.
פה, בישראל, המצב הרבה יותר מובהק. מזרח תיכון נתפס כמקפצה לעיסוקים בטחוניים, ומי שמסיים הופך ל״מזרחן״ שאין לי מושג מה זה. בנאדם שמבין בערבים?
במילים אחרות, גם בלי עוד 150 תלמידים האונ׳ מכשירה אנשים שמשרתים וישרתו במערכת הבטחון ולא לומדים לשם הלמידה הטהורה בלה בלה אלא לשם ידע מעשי.
הצד השני של המורכבות הוא שיש מאבק פנים-אקדמי על הציביון של מחלקות למזרח תיכון בארץ.
ליאת קוזמא, הלל כהן ועוד מורים נהדרים שלמדתי אצלם מאמינים שככל שנדע יותר אחד על השני, ככל שנחקור את ההיסטוריה המשותפת יחד, ככל שנלמד ממקרים נוספים בעולם, נדע טוב יותר מי אנחנו ואיך אולי אולי (אם תופסים את הלל ביום בו הוא קצת פחות ציני) אפשר לצאת מהמצב המחורבן שאנחנו חיים בו ביחס למזרח התיכון.
יש לי חבר שהוא ימני אחושרמוטה ואת השיעורים של ליאת הוא הכי אהב למרות שהיא ״שמאלנית״ כי היתה בהם אווירה שמכבדת כנות ומכבדת דעות.
העברתי שנתיים בחוג למזרח תיכון באונ׳ העברית. היו לי הרבה רגעי תסכול אבל גם לא מעט רגעי למידה שעיצבו אותי, וזה היה בזכות האווירה בה מורים כמו הלל וליאת מלמדים, בה אתה יכול להגיד מה שאתה חושב.
אני לא מאמין שאפשר ללמוד ככה כשחצי מהכיתה הם חיילים.

◀המקור: Natan Odenheimer
https://bit.ly/2UKO2f1

https://www.facebook.com/198764100710651/posts/368360987084294