"أمشي في الشارع
عائدا الى المنزل
من الدكان مع اكياس
ثقيلة بعض الشيء
وكيبا (قلنسوة) سوداء على رأسي
بسبب المطر
ربما
أذهب ويذهب معي
هليل كوهن
الذي هو أنا
مع المكان الذي ولدت فيه.
أنا أقصد
مدينتنا القدس
والوالدان اللذان أنجباني
وربياني
بطريقة ما، ليس بسهولة.
ومع التوراة التي تعلمتها
أوه، التوراة التي تعلمتها
والأفكار التي فكرت بها
وأظل أفكر
دون توقف
والمسارات التي اتخذتها
أيام وليال وأيام وليال
بين الكروم والزيتون
بين الساحات والأسوار
والناس. نعم، الناس!
أعود من الدكان ومعي
الأبواب التي فتحت أمامي
وتلك التي لم تفتح
والجبال التي ابتعدت عني
أمشي في الشارع
ما زلت عائدا من الدكان
مع اخواني
الذين كانوا وما زالوا
والنساء اللواتي أحببتهن
وخيبة أملي
ورَفْضِي
وهؤلاء اللذين أحبوني
بالسر والعلانية
والألم الذي شعرت به
والأطفال
الذين احزنتهم واسعدتهم
وعانقتهم وعضدتهم
مع والدتهم
انا ذاهب
مع الأعمال التي خرجت مني
والأفكار التي نشرتها أو أسكتها
والأصدقاء الذين قاتلوا
الذين معهم اردت
وأحيانا حاولت
وذاكرة غامضة من حلم كنت أحلم به
في ليلة قبل البارحة
وابتسامات أخلقها في قلبي
أمشي في الشارع حاملاً الاكياس
(البطاطا والبصل والطحين ،
الفطر وشيء آخر، لأولئك الذين يسألون)
مع الآمال
والخيالات
والمشاعر
وخطط الغد
والمهام
والارتباكات
والبحث
والناس يسيرون أمامي
ويرون أشجارا صامدة في وجه الريح
ورجل مسن
مع كيبا سوداء واكياس الدكان
ثقيلة بعض الشيء
يمشي مع انحدار الشارع."
-هلل كوهن
#شِعْر #هلل_كوهن
אני הולך ברחוב
חוזר הביתה
מהסוּפּר עם שקיות
קצת כבדות
כיפה שחורה על הראש שלי
בגלל הגשם
אולי
אני הולך ואתי הולך
הלל כהן
שזה אני
עם המקום שנולדתי
כלומר
העיר שלנו ירושלים
וההורים שהולידוני
וגִידלוני
איכשהו, לא בקלות
ועם התורה שלמדתי
אוי, התורה שלמדתי
והמחשבות שחשבתי
ואני ממשיך לחשוב
ללא הרף
והשבילים שבהם צעדתי
ימים ולילות וימים ולילות
בין הגפנים והזיתים
בין הטרסות והגדרות
והאנשים. כן, האנשים!
אני חוזר מהסוּפּר ואתי
הדלתות שנפתחו בפני
ואלו שלא
וההרים שהתרחקו ממני
אני הולך ברחוב
עדיין בחזרה מהסופר
עם האחים שלי
שעודם ושהיה
והנשים שאהבתי
ואכזבתי
ונדחיתי
ואלו שאהבו אותי
בגלוי ובסתר
והכאבים שכאבתי
והילדים
שצערתי ושמחתי
וחבּקתי ונָשַכתי
עם אמא שלהם
אני הולך
עם היצירות שיצאו ממני
והרעיונות שהפרחתי או השתקתי
והחברים שנאבקו
שאיתם רציתי
ולפעמים ניסיתי
וזכרון עמום של חלום שחלמתי
שלשום בלילה
וחיוכים שאני נוצר בלב
אני הולך ברחוב עם השקיות
(תפוחי אדמה, בצל, קמח תופח,
פטריות ועוד משהו, למי ששאל)
עם התקוות
והפנטזיות
והרגשות
והתכניות למחר
והמטלות
והבלבולים
והחיפוש
ואנשים הולכים מולי
ורואים עצים מכופפים ברוח
ואיש מבוגר
עם כיפה שחורה ושקיות סוּפּר
קצת כבדות
עולה במעלה הרחוב.
http://bit.ly/2PCkHzG
https://www.facebook.com/198764100710651/posts/327814397805620
