"تحذير – نص جدي قليلاً, حول "ام ترتسو" والإسكات.
أولاً وكمثل يوم بعد عيد ميلاد فيسبوكيّ – انا أريد أن أشكرَ كل من أظهر الدعم والمحبة. كان دعمًا حقيقيّا. شكر خاص لطلابي من الماضي والمستقبل الذين كتبوا منشورات دعم وشرحوا كم انني منفتح وكم أناقد كل الأفكار ومن ضمنها افكاري، وأسمح بمحادثات ليست مسبقة الحكم، وأشياء ساحرة كهذه، وهذا صحيح في اغلب الوقت ولكن كانت لدي دروس أخرى والتي هاجمت فيها الطلاب بصورة ليست لائقة حسب رأيي (قد قمت بالاعتذار بأغلب الأوقات)
بالنسبة لِ"ام ترتسو" من المهم القول ان في بداية نشاطهم كان هناك بُعْد الذي تضامنت معه وهو الصعوبة التي يلقاها طلاب يمينيون بالجلوس وسماع محاضرات لمحاضرين يساريين – القصد ليس كل المحاضرين اليساريين بل بالأخص اليساريين القَبَلِيِّين، او اليساريين منذ الولادة، الذين يفترضون ان الحق معهم، الذين يحاولون القيام ب "تعليم الفكر النقدي" في حين أنهم ينتقدون الاخرين فقط (بالحقيقة هم أيضا ليسوا يساريين كلياً لكنهم يُعْتَبرون هكذا بعيونهم وبعيون الاخرين لأسباب اجتماعية وبسبب قلة وعيهم). هؤلاء المحاضرون – لنعتبر انهم قلائل – لا يفهمون ان خطابهم ليس مرتبطاً بشيء وان كلامهم يصل الى الطلاب كموعظة صادقة ومتكبِّرة, منفصلة عن الواقع في الشرق الاوسط بشكل عام وفي إسرائيل بشكل خاص.
الأصدقاء اليساريون الذين لا يستطيعون فهم قصدي، فليتخيلوا انهم ملزمون مرة او مرتين خلال الأسبوع للجلوس لساعة او ساعة ونصف والإنصات لعيريت لينور وافري جلعد دون استراحة. وهكذا أسبوعًا بعد أسبوع, سنة بعد سنة وبالنهاية توجد امتحانات. النقطة واضحة.
عدا الطلاب غير المستعدين- وبحق الى حد ما – ان يتعلموا النقد من اشخاصٍ ليسوا ناقدين، يوجد طلاب ليسوا مستعدين لتقبل الاقتراح –الذي وحسب رأيي هو أساس التعليم بالجامعة – للانفتاح لأساليب تفكير بديلة لتلك في التعليم المسبق للأكاديمية. أي اذا كان التعليم من الحضانة حتى الثانوية معد لكي يغرس بالأولاد فكرة من نحن ولماذا نحن محقون، فبالجامعة يمكننا السؤال "لماذا؟" و"كيف نعرف هذا؟" "ولم يظن الآخرون انهم هم المحقون؟" و"من نحن؟" واسئلة "ناقدة" أخرى.
يبدو لي ان الطلاب الناشطين بإطار "ام ترتسو" مُركبون بالحقيقة من المجموعتين التاليتين: (1) مصابون من محاضرين متعالين (وذلك يشملني أحيانا) –والذين اتضامن معهم [الطلاب] (2) هؤلاء الذين ليسوا مستعدين لطرح أسئلة ناقدة لأن قول الحقيقة ليس مرتبطًا بالواقع بل بالمرجعية القبلية. ومع هؤلاء لا اتضامن.
هذا تحليل بمستوى سطحي للكلية [كلية العلوم الانسانية] والذين يجلسون فيها. ام ترتسو كحركة هي قصة أخرى. قصة بشعة وحزينة."
– هلل كوهن
————————-
ملاحظة محرري 0202:
-للسياق كامل ندعوكم لقراءة المنشور السابق المتعلق بالموضوع: https://bit.ly/2JpKhpr
#ام_ترتسو #مظاهرات #سياسة
טריגר – טקסט רציני קימעא. על אם תרצו והשתקה.
דבר ראשון כמו אחרי יומולדת פייסבוקי – אני רוצה להודות לכל מי שהביע תמיכה ואהבה. זה היה פאן אמיתי. תודה מיוחדת לסטודנטים שלי מהעבר ומהעתיד שכתבו פוסטים של תמיכה וציינו כמה אני פתוח וכמה אני ביקורתי כלפי כל הדיעות כולל שלי, ומאפשר שיח לא שיפוטי ודברים מקסימים כאלה, וזה נכון שזה ככה רוב הזמן אבל היו לי גם שיעורים שיצאתי על סטודנטים בצורה לא ראויה לטעמי (ובדרך כלל התנצלתי).
באשר לאם תרצו חשוב להגיד שבתחילת הפעילות שלהם היה מימד שהזדהיתי אתו וזה הקושי של סטודנטים ימנים לשבת ולשמוע הרצאות של מרצים שמאלנים – והכוונה לא לכל המרצים השמאלנים אלא בעיקר לשמאלנים השבטיים, או השמאלנים ביי דיפולט, שבטוחים שהאמת אצלם, מנסים 'לחנך לחשיבה ביקורתית' כשהם עצמם מבקרים רק אחרים (ולמען האמת הם גם לא כל כך שמאלנים אבל נתפסים ככאלה בעיני עצמם ובעיני אחרים מסיבות סוציולוגיות ובגלל חוסר המודעות שלהם). המרצים האלה – בוא נאמר שהם בודדים – לא מבינים שהשיח שלהם לא קשור לכלום והדיבור שלהם מגיע לסטודנטים כהטפה צדקנית מתנשאת ומנותקת מהמציאות המזרח תיכונית בכלל והישראלית בפרט.
חברים שמאלנים שלא מצליחים להבין למה אני מתכוון שידמיינו שהם חייבים פעם או פעמיים לשבת שעה וחצי ולהקשיב לעירית לינור ואברי גלעד בלי הפסקה. וככה שבוע אחרי שבוע שנה אחרי שנה כשבסוף יש מבחנים. הנקודה ברורה.
חוץ מסטודנטים שלא מוכנים –ובצדק מסוים – ללמוד ביקורת מאנשים לא ביקורתיים, יש גם סטודנטים שפשוט לא מוכנים לקבל את ההצעה – שלדעתי עומדת בבסיס ההוראה באוניברסיטה – להיפתח לאופני מחשבה חלופיים לאלה של החינוך הקדם-אקדמי. כלומר, אם החינוך מהגן עד התיכון מיועד להטמיע בילדים מי אנחנו ולמה אנחנו צודקים, הרי שבאוניברסיטה מותר לשאול גם 'האמנם?' ו'איך יודעים את זה?' 'ולמה אחרים חושבים שדווקא הם צודקים'? ומי זה אנחנו, ושאלות 'ביקורתיות' אחרות.
נראה לי שהסטודנטים שפעילים במסגרת אם תרצו מורכבים למעשה משתי הקבוצות האלה: (1) נפגעי המרצים המתנשאים (כאמור, כולל אותי לעתים) – שאיתם אני מזדהה; (2) כאלו שלא מוכנים לשאול שאלות ביקורתיות כיוון שלדידם האמת לא תלויה במציאות אלא בהשתייכות השבטית. עם אלו אני לא מזדהה.
זה ניתוח ברמת הדשא של הפקולטה והיושבים בו. אם תרצו כתנועה זה כבר סיפור אחר. סיפור מכוער ועצוב
– Hillel Cohen
https://bit.ly/2JkWCiT
https://www.facebook.com/198764100710651/posts/225847044669023
