"מסר לשגריר האמריקאי ביומו הראשון באל-קודס [ירושלים] !
במהלך ילדותי, הסתובבתי רבות בשטחים המערביים של הכפר שלי, צור באהר, שם תפעל השגרירות האמריקאית החדשה. מאות הדונמים היו מעובדים, מטעי זיתים ועצי פרי מילאו את המקום.
לאחר שנת 1967, הגיעו מתנחלי 'קיבוץ רמת רחל' והקימו על אדמתי את כפרם ובנוסף שתלו באזורים נרחבים עצי דובדבן ותפוחים.
האזור הזה היה יפה מאוד, רועי הצאן היו רועים את הכבשים שלהם שם ואני זוכר שבזמן הבחינות הייתי הולך לשם עם חבריי כדי ללמוד. לפעמים היינו פוגשים תיירים מחו"ל שהיו ישנים במלון 'דיפלומט' שהוקם מיד לאחר שנת 1967.
תייר אמריקאי אחד שפגשתי שם באחת הפעמים, התפלא מאוד מיכולתי לדבר אתו בשפה האנגלית בעוד גילי היה מאוד צעיר. לא עלה אז בדעתי או בדעתו, שהאזור הזה יהפוך כלכך חשוב.
אבי עבד בתחילת שנות השבעים בבניית מלון 'דיפלומט' וכמוהו מספר גדול מנערי הכפר אשר עבדו במלון, גם לאחר שהתחיל לפעול. זה היה מלון חמישה כוכבים, כל דבר בו היה זוהר. ביליתי עם חבריי שעות ארוכות בצפייה בעשרות האוטובוסים שהביאו תיירים למלון.
זקני הכפר מספרים על האדמות אשר הקימו עליהן את הקונסוליה האמריקאית, אשר תהפוך מעכשיו לשגרירות, שהן היו בבעלות של משפחת עמירה מהכפר שלנו. אחרי המלחמה, הפך כל האזור לשדה מוקשים ענק ושם, עבר קו שביתת הנשק אשר הפך מאוחר יותר לידוע בשם הקו הירוק.
בימים אלו, עובדי עיריית הכיבוש באל-קודס עסוקים בקישוט הרחובות הסובבים את מבנה השגרירות האמריקאית באל-קודס. הכבישים נצבעו מחדש ודגלי ישראל ואמריקה תלויים בכל מקום.
בימים אלו, יעבור השגריר האמריקאי למשרדו החדש, עם כניסתו, ייגש השגריר האמריקאי אל חלון משרדו והנוף אשר יראה הוא הוואדי הצמוד לשגרירות, שם, היו למשפחתי ולמשפחות אחרות מהכפר מאות דונמים. בעבר, עיבדנו את האדמות האלו, אבל, מאז שנת 1948 איבדנו אותן בשלבים, שהאחרון בהם היה בשנת 1987, אז הופקעו מאות דונמים מהכפר עד לקו הבתים הראשון של הכפר צור באהר וזה מה שנשאר מהאדמות האלו.
בזמן שיסתכל מהחלון, 'כבוד השגריר' לא יוכל להתעלם מהכפר שלי, צור באהר. זה הוא הנוף בו יצפה כל בוקר, המרחק קרוב מאוד. הוא ישמע היטב את קול המואזין ויראה בבירור את ערימות האשפה הנאספות ברחובות, שעיריית הכיבוש באל-קודס לא מנקה אותן.
הוא יאלץ בעל כורחו להכיר את המצוקה אשר סובלים ממנה התושבים, אשר חיים ללא מערכת ביוב ובהזנחה גדולה של מערכת החינוך.
הוא יוכל לראות גם את האפליה בהיתרי הבניה שנותנים לנו, אנחנו הפלסטינים אשר גרים בעיר אל-קודס, לעומת היהודים. מותר לנו לבנות שתי קומות בלבד וזה למי שהיה בר מזל במיוחד וזכה בהיתר. לעומת זאת, אצל היהודים, יוכל 'כבוד השגריר' לראות את רבי הקומות עם אלפי יחידות דיור אשר נבנו ממזרח לקו הירוק על האדמות שהיו שייכות לכפר שלי.
מעניין כיצד ינהג 'כבוד השגריר' כאשר יראה את הדחפורים הישראליים בדרך להריסת אחד הבתים הפלסטיניים בשל 'היעדר אישור בנייה', באותו זמן בו העירייה לא מאשרת תכניות מתאר לשכונות הפלסטיניות.
העברת ופתיחת השגרירות האמריקאית תוסיף רק שמן למדורה. זה יהיה צעד יהיר נוסף – אחד מצעדים רבים – במדיניות אשר מכתיבה ישראל נגד תושבי העיר הפלסטינים וזאת על מנת לקבוע עובדות בשטח עד שיתאפשר לה להוריד את תיק אל-קודס משולחן המשא ומתן לעולמים. ההתעלמות הזו מזכויותיהם של התושבים הפלסטיניים לא הועילה בכל השנים שעברו והיא תמשיך לגרור את האזור לאסון, כמו שהיה בעבר."

– פואד עיסא אבו חאמד

[תרגום תגובות נבחרות:]
– "הישארותכם ועמידתכם האיתנה, אבו עיסא, הם התגובה ההולמת וערובה לשמירה על ערביות האדמה. אתם – התושבים המקוריים וילידי המקום – קו ההגנה הראשון."
– "השגריר האמריקאי רק מוציא לפועל את המדיניות המשותפת של טראמפ ונתניהו."
– "האנשים האלה [ארה"ב והפוליטיקאים הישראלים] התעוורו, אחי היקר פואד, משום שהם רואים רק מה שהם רוצים לראות. ושום דבר לא ימנע מהשגריר היהיר לקוות להסרת הבתים הללו, בעלי שני הקומות [הפלסטיניים] כדי שהוא יוכל לבנות גורדי שחקים לאנשים שלו [היהודים] במקומם."
– "אל תדאג אבו עיסא, החלון שלו [של השגריר] בטח יהיה בצד השני שך המשרד. דבר שני, בכל מקרה אנחנו יכולים להזמין אותו ל'פטור' [1] ברמדאן."

—-
הערת מערת 0202:
[1] 'פטור' או 'אפטאר' היא ארוחת הערב השוברת את הצום היומי בחודש הרמדאן המוסלמי. הארוחה נערכת לאחר תפילת המגרב (مَغْرِب), עת שקיעת השמש.

לפוסט קודם ובו התייחסות נוספת למיקום השגרירות, מעמוד הפייסבוק של צור באהר, ראו: https://goo.gl/mbrnZB

#שגרירות_ארהב #צור_באהר

"رسالة إلى السفير الأمريكي في يومه الأول بالقدس!
خلال طفولتي، كنت أتجول كثيراً في الأراضي الغربية لقريتي صور باهر، حيث ستعمل هناك السفارة الأمريكية الجديدة. مئات الدونمات كانت تفلح هناك، وحقول الزيتون وأشجار الفاكهة كانت تملأ المكان. وبعد عام 1967، واصل مستوطنو "كيبوتس رمات راحيل" المقام على أراضي القرية، أيضاً، زراعة مناطق واسعة بأشجار الكرز والتفاح.
كانت هذه المنطقة جميلة جدّاً. رعاة الاغنام كانوا يرعون أغنامهم هناك. وأذكر أنني في أوقات الامتحانات كنت أذهب هناك مع أصدقائي للدراسة. أحياناً كنا نلتقي سياحاً أجانب كانوا ينزلون في فندق "الديبلومات"، الذي أقيم مباشرة بعد عام 1967. أحد السياح الأمريكان الذي التقيته هناك ذات مرة، أعجب كثيراً بقدرتي على التواصل معه باللغة الإنجليزية وكنت في عمر صغير. لم يخطر ببالي أو بباله حينها أن هذه المنطقة ستصبح ذات أهمية بالغة.
أبي عمل في بناء فندق "الديبلومات" في بداية السبعينيات، وكذلك عدد كبير من الشبان من القرية الذين عملوا في الفندق أيضاً بعد تشغيله. كان هذا فندق "خمسة نجوم". كان كل شيء فيه يلمع. أمضيت مع أصدقائي ساعات طويلة في مراقبة عشرات الباصات التي أقلت السياح إلى الفندق.
كبار السن في القرية يروون أن الأراضي التي أقيمت عليها القنصلية الأمريكية، التي ستصبح من الآن سفارة، تملكها عائلة عميرة من قريتنا. بعد الحرب، أصبحت كل المنطقة حقول ألغام ضخمة. وهناك، مرّ خط الهدنة الذي أصبح لاحقاً يسمى الخط الأخضر.
في هذه الأيام، عمال بلدية الاحتلال في القدس منشغلون في تزيين الشوارع المحيطة بمبنى السفارة الأمريكية في القدس. الشوارع خطّطت من جديد، وأعلام إسرائيل وأمريكا علقت في كل مكان. في هذه الأيام، سينتقل السفير الإمريكي لمكتبه الجديد.
عندما ينظر من الشباك، لن يستطيع "سعادة السفير" أن يتجاهل قريتي صور باهر. هذا هو المنظر الذي سيشاهده كل صباح. المسافة قريبة جدّاً. سيسمع جيداً صوت المؤذن. وسيشاهد بوضوح أكوام القمامة المتجمعة في الشوارع، التي لا تنظفها بلدية الاحتلال في القدس. سيضطر رغماً عنه إلى أن يتعرف على الضوائق التي يعاني منها السكان، فهم دون منظومة مجاري، ويعيشون إهمالاً كبيراً للجهاز التعليمي.
سيستطيع أيضاً رؤية التمييز في رخص البناء التي تعطى لنا نحن الفلسطينيين الذين يسكنون في مدينة القدس، مقابل اليهود. إذ يسمح لنا ببناء طابقين فقط، لمن كان حظه جيداً وحصل على الرخصة. أما عند اليهود، فيستطيع "سعادة السفير" أن يشاهد الأبراج التي تحوي آلاف الوحدات السكنية التي بنيت شرق الخط الأخضر على الأراضي التابعة لقريتي.
يثير فضولي كيف سيتصرف "سعادة السفير" عندما سيشاهد الجرافات الإسرائيلية تتوجه لهدم أحد المنازل الفلسطينية بحجة "عدم وجود ترخيص"، في الوقت الذي لا تصادق فيه البلدية على المخططات الهيكلية للأحياء الفلسطينية!
إن نقل وافتتاح السفارة الأمريكية سيصبّان الزيت على النار فقط، هذه ستكون خطوة غطرسة أخرى -واحدة من خطوات كثيرة- ضمن سياسة الإملاءات التي تنتهجها إسرائيل ضد مواطني المدينة الفلسطينيين، وذلك من أجل إثبات حقائق على الأرض حتى يتسنى لها أن تزيل ملف القدس من طاولة المفاوضات إلى الأبد.
إن هذا التجاهل لحقوق المواطنين الفلسطينيين لم ينفع على طول السنين الماضية، وهو سيستمر في جر المنطقة إلى الويلات، كما كان في الماضي.
**"ترجمة مقال نشرته في هآتس، والرابط في التعليق الأول"

– قاؤكم وصمودكم اخي ابو عيسى هم الرد المناسب والضمانة للحفاظ على عروبة الارض.انتم الاصل والمنشأ خط المواجهة الاول
– سفير أمريكي يترجم السياسة المندمجة بين ترامب ونتنياهو
– هؤلاء عميت بصيرتهم أخي فؤاد
فهم يرون ما يريدون فقط
وهذا السفير المتغطرس لن يمنعه شيء من أن يتمنى إزالة البيوت الصغيرة المكونة من طابقين ليبني لأبناء شعبه ناطحات سحاب أخرى مكانه
– لا تقلق اخي ابو عيسى، سيكون شباك مكتبه من الجهة الاخرى ، ثانيا خلينا نكسبو على الفطور برمضان
https://goo.gl/vN3hg6

https://www.facebook.com/1403064266655095/posts/1836960323265485