” מדוע אנו חושבים שהמצעד ‘האלטרנטיבי’ או מצעד ‘ההתנגדות’ למצעד הגאווה בתל אביב הוא חסר תועלת ומזיק

לצד מצעד הגאווה הגדול והרשמי מתקיים לרוב מה שמכונה ‘המצעד האלטרנטיבי’ או פעילויות אלטרנטיביות, שמתקיימות כחלק מהמצעד הגדול ובאותו המסלול. בשנים קודמות היה נהוג לקיים מסלול חלופי בתור ‘מצעד נגד’.
את המצעד ‘האלטרנטיבי’ מבצעת ועורכת קבוצה של ישראלים ‘שמאלניים’ או ‘מתנגדים לכיבוש’ והם מניפים בו סיסמאות וקוראים קריאות שקשורות לשטיפה הוורודה [1] ולכיבוש (כשהדברים נוגעים על פי רוב לשטחים הכבושים של 1967 ולא לכיבוש של 1948). זאת, תוך מיסגור מיני ומגדרי ‘יותר רדיקלי’, במיוחד בכל האמור לסוגיות של טרנסג’נדרים וזהות מגדרית.
מבחינת חלק מהפלסטיניים, הרי שזוהי הזדמנות להגביר את הקול הזה, להציג אותו יותר ולדבר על הכיבוש, אבל הם לא שמים לב לכך שהמצעד הזה הוא בדיוק מה שמדינת הכיבוש מתירה כדי להיראות פלורליסטית ודמוקרטית תוך שהיא מכילה כל קול שמתנגד לה ואז מסבה אותו לטובתה.
ההוכחה לכך היא הדיכוי האלים של המצעדים הפלסטיניים האחרונים שהכיבוש לא היה מרוצה מהם, כמו המצעדים האחרונים בחיפה למשל. הדבר מחזק את העובדה כי השמירה על הביטחון ועל הכבישים של מצעדים כדוגמת המצעד האלטרנטיבי רק משרתת את הכיבוש ולא מאיימת עליו.
הסירוב שלנו למצעד הגאווה ולכל מה שקשור במוסדות הכיבוש, הוא סירוב לקיומו בכללותו ולא ניסיון לתקן אותו ולהפוך אותו לליברלי יותר. יכול להיות שזוהי משימה שצריכה להיות עניין ישראלי פנימי, ללא קשר אלינו כפלסטיניים, כדי שנעמוד נגד היישות הזו ומוסדותיה. הסירוב שלנו למצעד הגאווה הוא הסירוב לתת לגיטמציה להמשך הכיבוש, להשפעה שלו ול’חופש’ שיש לו על ערינו וכפרינו המגורשים. כל ניסיון להפוך אותו למכיל ומקבל יותר משרת רק את התושבים הישראליים ולא את הפלסטניים, על שלל זהויותיהם המיניות והמגדריות.”

– אל-קווס – פלורליזם מיני ומגדרי בחברה הפלסטינית

—-
הערת מערכת 0202:
1. ‘שטיפה וורודה’ הוא מונח המתייחס לאסטרטגיה פוליטית של קידום זכויות להט”ב במטרה להיראות מתקדמים, סובלניים ומודרניים, כאשר בפועל המוסד איננו כזה כלל.
2.אל-קווס (‘הקשת’), הוא ארגון פלסטיני שנוסד ב-2007, לאחר שפעל בירושלים כיוזמה עצמאית מקומית כבר מסוף 2001. הוא פועל למען בניית קהילות להטב”ק ומקדם מושגים חדשים בנוגע לתפקיד המגדר והמגוון המיני באקטיביזם פוליטי, במוסדות אזרחיים, במדיה ובחיי היום-יום. לקריאה נוספת באתר הארגון: https://goo.gl/ugK5AR

* لماذا نرى أنّ المسيرة “البديلة” أو “المضادّة” لمسيرة الفخر في تل أبيب عقيمة ومضرّة؟*
إلى جانب مسيرة الفخر الكبيرة والرسميّة، عادةً ما يرافقها ما تسمّى ب”المسيرة البديلة” أو فعاليات بديلة، حيث تكون كجزء من المسيرة الكبيرة وفي المسار ذاته، أو كما كان متبع في سنين سابقة تأخذ مسارًا مختلفًا على شكل “مسيرة مضادّة”.
ينظّم المسيرة “البديلة” ويقوم عليها مجموعة من الاسرائيليّين “اليساريين” أو “المناهضين للاحتلال”، ويرفعون فيها شعارات أو هتافات تتعلّق بالغسيل الوردي والاحتلال (والحديث يكون في الغالب عن الأراضي المحتلة عام 1967 وليس عن احتلال عام 1948)، مع تأطير جنسي وجندري “أكثر راديكاليّة” خاصّة المتعلّق بقضايا المتحولين/ات والهويّة الجندريّة.
بالنسبة لبعض الفلسطينيين فهذه فرصة لإعلاء هذا الصّوت وإظهاره أكثر، والحديث عن الاحتلال، مغفلين أنّ هذه المسيرة هي المنفس الذي تسمح به دولة الاحتلال لتظهر بالوجه التعددي والديمقراطي، باحتواء أي صوت معارض لها وتجييره لصالحها. وما أدلّ على ذلك من القمع العنيف للمسيرات الفلسطينيّة الأخرى التي لا يرضى عنها الاحتلال، كمسيرات حيفا الأخيرة مثلًا، ما يثبت أن توفير الأمن والطرق لمسيرة كالمسيرة البديلة يخدم الاحتلال ولا يهدده.
رفضنا لمسيرة الفخر، وكل ما يتعلّق بمؤسسات الاحتلال، هو رفض لوجودها بأكمله، وليس محاولة لإصلاحه أو جعله أكثر ليبراليّة، وهي المهمّة التي يمكن أن تكون شأن اسرائيلي داخلي، دون علاقتنا كفلسطينيّين فيها حيث نقع على النقيض من هذا الكيان ومؤسساته. رفضنا لمسيرة الفخر هو رفض لإعطاء الشرعيّة لتمدد الاحتلال وممارسة نفوذه و”حريّته” على مدننا وقرانا المهجّرة، وأي محاولة لجعله اكثر احتواءً وتقبّلًا لا يخدم سوى مواطنيه الاسرائيليّين وليس الفلسطينيّين باختلاف هويّاتهم الجنسيّة والجندريّة.
– القوس للتعددية الجنسية والجندرية في المجتمع الفلسطيني – alQaws

https://bit.ly/2Mk6uHw

https://www.facebook.com/1403064266655095/posts/1849329632028554